Η πρόσφατη, τραγική απώλεια ανθρώπινης ζωής στο κέντρο της Πάτρας, από κατάρρευση εξωτερικού στοιχείου παλαιάς πολυκατοικίας, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ατύχημα. Είναι η συνέπεια ενός πολυετούς θεσμικού κενού γύρω από την υποχρέωση επιθεώρησης, συντήρησης και αναβάθμισης των ιδιωτικών κατασκευών, ιδίως εκείνων που έχουν υπερβεί το προσδόκιμο ζωής των αρχικών υλικών τους.
Το υφιστάμενο ιδιωτικό κτιριακό απόθεμα, ιδιαίτερα σε αστικά κέντρα και ιστορικούς πυρήνες, παρουσιάζει αυξανόμενα φαινόμενα υλικής κόπωσης και μη δομικής τρωτότητας: αποσαθρωμένα επιχρίσματα, αποκολλημένες μαρμαροποδιές, χαλαρωμένα μεταλλικά στηρίγματα προβόλων, σαθρές επενδύσεις.
Πρόκειται για μη δομικά στοιχεία, τα οποία ωστόσο υπό συνθήκες γήρανσης, υγρασίας και θερμικών καταπονήσεων μετατρέπονται σε εν δυνάμει φονικά φορτία.
Η δημόσια ασφάλεια στους κοινόχρηστους χώρους των πόλεών μας – από τα πεζοδρόμια ως τις όψεις των πολυκατοικιών – δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα τύχης ή ατομικής ευαισθησίας αλλά και προϊόν συστηματικής, θεσμοθετημένης τεχνικής πρόβλεψης και πολιτικής βούλησης.
Στη συνέχεια ακολοθεί το pdf με όλο την πρόταση.